خسرو معتضد خود را علاقهمند به نظام جمهوری اسلامی ایران معرفی کرده ولی گفته است که «مدیحه سرای نظام» نیست و از سوی دیگر هیچ وابستگی به دربار پهلوی و ساواک ندارد. او همچنین اعلام کردهاست که درایران سانسوروجود ندارد.[۴]
چندین سال است که دستخطی منتسب به امیرکبیر دست به دست میچرخد و در سایتها و وبلاگهای فارسی تکثیر میشود. نامه بدون تاریخ مزبور که خسرو معتضد از آن با عنوان «سند» یاد کردهاست، به نامهایی چون «موثق الدوله» به عنوان حاکم قم و عمه ناصرالدین شاه... اشاره نموده و در مجلس ششم توسط حجت الاسلام مهدی کروبی هم قرائت شدهاست.
ایرج افشار (در شماره ۳۱ مجله بخارا و در بخش پارهها و تازههای ایرانشناسی) نصرالله حدادی در روزنامه اعتماانتشار این عریضه به افتخار امیرکبیر را به این دلایل زیر سئوال بردهاست:
- این نامه بدون تاریخ، که برخلاف مکاتبات عهد قاجار پر از نقطه و ویرگول و... است. در هیچ یک از کتب معتبری که درباره امیر کبیر نوشته شده وجود ندارد.
- هشتاد نامه امیرکبیر به ناصرالدینشاه، به مناسبت روز اسناد ملی رونمایی شده و در معرض دید همگان قرار گرفتهاست.
- عباس اقبال آشتیانی و دکتر فریدون آدمیت در کتبی که در مورد امیرکبیر نوشتهاند، کوچکترین اشارهای به نامه وی در مورد عمه ناصرالدین شاه ندارند. در مجموعه مکاتبات امیرکبیر هم که آقای سیدعلی آل داوود، تدوین و نتظیم نموده و در دسترس است، نشانی از به اصطلاح سند مزبور نیست.
- در کتاب اسناد و نامههای امیرکبیر کپی دستخط وی موجود است. شیوه خط و پیچ و خم کلمات آن دستخط ساختگی کوچکترین شباهتی با خط امیرکبیر ندارد.
- زمان امیرکبیر هیچکس طهران را با ت نمینوشته، هنوز فرهنگستان زبان و ادب فارسی تأسیس نشده بود که بر املای تهران با ت (به جای طا) تأکید کند.
- نامههای امیرکبیر خطاب به ناصرالدین شاه با عباراتی چون «قربان خاکپای همایون مبارکت شوم» آغاز میشد و جاعل آن به اصطلاح سند نمیداند که «قربانت شوم» برای طبقه خاصی به کار میرفت.
- آخر نامه فوق، تقی امضا شدهاست. امیرکبیر نامههای خودش را با «هو» آغاز میکرد و مکاتبه با شاه را با جمله «زیاده جسارت نورزید، باقی الامر همایون مطاع» و نظایر آن به پایان میبرد.
- در نامه جعلی مورد بحث خطاب به ناصرالدین شاه، گفته شده «سخن هزل بر زبان راندهاید»، اما در پایان اضافه شده: زیاده جسارت است!
- امیر کبیر در نامهها از همسرش با عنوان «ملک زاده خانم» و گاهی «خانم» اسم میبرد و هیچ گاه در هیچ یک از مراسلات او به شاه حتی هنگام گله از همسرش او را «همشیره همایونی» خطاب نمیکرد.
- در اوائل عصر ناصری کسی که لقب موثقالدوله داشته باشد حاکم قم نبوده و شاهزاده معزول موثق الدوله وجود خارجی ندارد.
- بعد از میرزا فضل الله، (برادر میرزا آقاخان نوری صدراعظم) که حاکم قم بود، عباسمیرزا ملکآرا برادر کوچکتر ناصرالدین شاه، حاکم قم بود.
- نقد کتاب پاسخ به تاریخ
- شهناز پهلوی، دختر فوزیه (روایت دلسوختگی، گزند دلسبتگی)
- فوزیه حکایت تلخکامی، قصه جدایی
- سراب جانشین پسر
- ناکامان کاخ سعدآباد
- در عصر دو پهلوی
- از سواد کوه تا ژوهانسبورگ
- سید ضیاءالدین، سیاستمدار دو چهره
- جنگ نفت روی شنهای داغ
- سپهبد بختیار، سایه سنگین شاه
- تاریخ ۵۷ ساله پهلوی و جنبشهای تجزیهطلبانه
- تنش بزرگ، سیاست خارجی ایران
- در عصر رضاشاه
- درون ارتش شاه
- شبکه نظامی حزب توده
- رضاشاه سقوط و پس از سقوط
- رضاشاه از آلاشت تا آفریقا
- اشرف از سرای سنگلج تا سریر سلطنت
- اشرف در آیینه بدون زنگار
- سیاست، زن و حرمسرا
- دهه شوم شهریور ۱۳۲۰
- مثل ثریا گریه خواهم کرد
- مردان و زنان بالماسکه
- سی سال جاسوسی در ارتش شاه
- خاطرات قائممقامالملک رفیع
- عروس بخارا
- مرداویچ
- ظل السلطان
- ایران در آستان قرن بیستم، ترجمه میترا معتضد با حواشی خسرو معتضد
- روزگار خوش گذشته
- معماران عصر پهلوی
- آن سوی دیوارهای کاخ پهلوی
- از فروغالسلطنه تا انیسالدوله (همسران ناصرالدین شاه)
- ایران در برخوردگاه شرق و غرب، نوشته گرهارد شوایتزر، ترجمه محمدجواد شیخ الاسلامی
- احمد شاه قاجار (زیر چاپ)
- لیلا در چاله سیلابی (زیر چاپ)
- نیروهای انتظامی
- یکصد سال فراز و فرود
- نیروی پلیس و ژاندارمری و ساواک در دوران رضاشاه و محمدرضا شاه
- از خواجه تاجور تا شهریار دربهدر (قصه ها و ماجراهای قاجار) (زیر چاپ)
- منطقه اتمی در شمال ایران
- از تهران دارالسلطنه ناصری تا تهران جامعه مدنی (زیر چاپ)
- علیبن ابیطالب
- شب سرخ بغداد
- فردوسی، نابغه توس
- ابوریحان بیرونی
- محمدبن زکریای رازی
- شب ژنرالها و ۶۱ سال (زیر چاپ)