حال شما فرض کنید همان اشتباهات دوباره تکرار شود آیا فکر میکنید دیگر چیزی از ایران ما بماند؟
به طور مثالی دیگر:پاپک خرمدین خود یکی از ایرانیانی بود که بیداری حافظه تاریخی و بررسی حوادث حمله اسکندر به ایران و جانفشانی ایرانیان آن زمان بعد از فتح اسکندر، توانست قیامی نو دراندازد تا قیام های بعدی آن اعراب را از کشورمان بیرون کنند
چرا افغانستان هنوز دچار وظعیتی اصف ناک است؟دلیلش در این است که هنوز دچار جاهلیت زمان اعراب است و هرگز تاریخش را به عنوان درس عبرت درنظر نگرفته وسعی دارد تا با دخالت جوامع غربی مشکلاتش را رفع کند که اگر این روند ادامه پیدا کند هرگز افغانستان دچار ثبات نمی شود.
تاریخ کشور به معنای هویت آن کشور است که اگر فراموش شود آن کشور رو به تباهی می رود و هزاران بار قاجارها تکرار خواهند شد.
افتخار ما ایرانیان تاریخمان است
که اگر کوچکترین خدشه ای به آن وارد شود باعث خطراتی زیادی میشود
اگر یاد کورش بزرگ ،آریو برزن،آذرمی دخت و پاپک خرمدین از یادها برود ما دیگر چیزی برای بالیدن به ان نداریم
چرا از تمدن بزرگ مصر یک کشور با نام (الدوبل العربی مصر) بر جای مانده؟
چرا مردمی با این ثوابقی باید به عربی صحبت کنند و یک زبان ملی ندارند؟
آیا ان ها میتوانند به تاریخ از دست رفتیشان بنازند؟
ولی ایران با داشتن افرادی مانند فردوسی بزرگ ، سعدی ، حافظ،خواجوی کرمانی زبان فارسیمان زنده نگاه داشته و با افتاخار میتوانیم بگوییم که هنوز فرهنگ ایرانی زنده است
از تمدن باستانی جهان تنها ایران توانسته که هنوز روی هویت اصلی خود بماند
چون خدای ایران هنوز با ایران است
بگویید این جمله در گوش باد چو ایران نباشد تن من مباد